Als u dit leest is het alweer midden september. De herfst staat voor de deur, “’t is weer voorbij die mooie zomer” kunnen we zingen en zo voelt het ook.
Het is toch bijna niet voor te stellen dat de tijd zo snel gaat of komt dat nou ook omdat je een paar jaar ouder bent geworden intussen? Gaan de dagen echt sneller als je ouder wordt? Je leest daar wel eens over en sommige verhalen lijken die stelling te onderschrijven maar dan zijn er ook weer andere verhalen die precies het tegendeel lijken te bevestigen. Ik weet het dus niet en ik laat me dan maar beïnvloeden door de opkomende gedachte op enig moment en dan probeer ik er iets moois van te maken.
Dat laatste lijkt mij de beste opgave voor iedere mens, hoe oud hij ook is. Probeer er iets moois van te maken en dat kun je op verschillende manieren doen. Je kunt heel zelfgericht alles doen om het jezelf zo prettig mogelijk te maken en daarbij niet zo veel te letten op anderen maar ik vrees dat je dan van een koude kermis thuis zult komen. Het grootste geluk dat een mens kan beleven is wanneer hij anderen gelukkig maakt, op welke manier dan ook.
Dit is het mooiste: aan het einde van de dag terugkijken en dan die gelukkige lach in herinnering krijgen van de persoon die jij een glimlach hebt kunnen ontlokken. Dat lijkt heel simpel maar u kent de regel: “een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”.
Ik herinner me, uit de tijd dat ik in de ouderenzorg werkte, dat er medewerksters waren die altijd lachend in contact waren met hun mensen en ook als je die in de gang tegen kwam, was er altijd een glimlach. Die investering kost niets maar heeft een hoog rendement. Elkaar groeten op straat, ja daar is wel wat mee. Als je in de provincie op vakantie bent dan word je regelmatig gegroet, als je door de stad loopt dan komt dat er zomaar niet van, dan moet je te vaak even knikken en dat lukt dan niet meer. Dat is geen onwil maar ongemak, lijkt me, al is het altijd leuk om gegroet te worden, om even contact te maken met een wildvreemde die dat ook zal blijven want die verdwijnt zo weer in de massa.
Die kleine lach doet toch iets met je, al was het maar even. Het fleurt je op en brengt je toch in een iets positievere stemming. Geweldig dus, je kunt er weer even tegen. “Het zijn de kleine dingen die het doen,” en weer bewijst een liedtekst zijn waarde. Ik wens u allen een mooie herfstmaand, laat u niet misleiden door de vallende bladeren, als je goed kijkt zit de knop voor het nieuwe blad al op zijn plek maar die neemt nog even zijn tijd om tot ontwikkeling te komen. Laten wij ook onze tijd maar nemen, of die nou snel of langzaam gaat, dat maakt niet uit. Het komt wel goed.
Jan Sentveld