Telkens weer, als de dagen korter worden, gaan de gedachten als vanzelf naar Kerst. Je merkt het aan de lezingen in de kerk, het reclamewerk is afgestemd op Sinterklaas met Kerstmis er direct achteraan omdat de commercie in de laatste maand het succes van het aflopende jaar gaat bepalen. Los daarvan, komen bij mij nostalgische gedachten op, er loopt weer een jaar teneinde. Dan gaan mijn gedachten altijd hun gang. Wat heeft het jaar weer gebracht en wat staat ons weer te wachten. En juist dan is het Kerstfeest een feest dat hoop geeft. Het leven is tot nu toe mooi geweest, de geboorte van dat kind in Bethlehem geeft ook weer uitzicht op goede tijden. Nieuw leven dat nog helemaal tot ontwikkeling moet ontkomen. De toekomst ziet er veelbelovend uit.
Bij al die gedachten komt ook de herinnering aan voorbije jaren, toen het feest onder andere omstandigheden moest worden gevierd. Mijn eerste Kerst in de hongerwinter, waar ik uiteraard alleen van horen zeggen iets van heb meegekregen. Kerst, zo vlak na de razzia met alles wat daarbij gebeurde. De eerste Kerstviering in de kerk, bij vader achterop de fiets en mooie kerstliederen uit de kerktoren. Het kerstontbijt om half acht na de nachtmis. De kerst in militaire dienst bij de parate troepen in Schaarsbergen. De eerste kerst met je bijna voltallige gezin en de hele familie erbij, allemaal herinneringen, die zomaar weer spontaan bij je opkomen. Ook de vieringen met de ouderen brengen mij blijde herinneringen. Het is net of je met Kerstmis al die eerdere vieringen herbeleeft, of die medebepalend zijn voor de sfeer waarin je het Kerstfeest dit jaar weer wilt vieren. Och het was niet altijd even goed, maar dat vergeet je. De goede dingen blijven.
Daarom ben ik altijd weer blij als het Advent wordt en het dus ook weer Kerstmis gaat worden. Een kind ons geboren, de toekomst ligt helemaal open voor de kleine en dus ook voor ons. “Heden is u de Zaligmaker geboren, dat is Christus de Heer”. Het zijn zo prachtige woorden, die mij met veel vertrouwen de toekomst in doen gaan, het nieuwe jaar tegemoet.
Jan Sentveld