Een mooie vraag die in verschillende fases in mijn leven anders kon worden beantwoord.
In mijn jeugd/Limburg/Katholiek:
Samen zijn met ons gezin. Vroege kerkdienst, mooie kleren en de Kerstboom. Gezelligheid met kaarsjes en lichtjes in de donkere dagen. Maar ook van binnen besefte ik dat het een bijzondere tijd was. Onnoembaar, wel voelbaar. Meer een Beleving ( wat weer erg hip is) en minder het Weten.
Mijn twintiger jaren/Apeldoorn/Katholiek:
Kerst is een worteling. Wat moet je ermee? Uitgaan tot laat in de nacht en de ochtend een beetje brak in de kerk zitten, is dat nu Kerst? Maar ook enige tijd in het koor gezeten en dus voelde ik me erg opgenomen in de Kerksfeer. Stond naast sterke stemmen van twee nonnen. Ik zal dat nooit vergeten. Kerst Beleefde ik niet en het Weten zocht naar duidelijke antwoorden.
Rond mijn veertigste/Haarlem/Oud Katholiek:
Met de kinderen was Kerst knus, gezellig, pakjes onder de boom. Oliebollen bakken en als er sneeuw was samen naar buiten. Ongecompliceerd, luchtig, meer een kaarsen-en-cadeau-feestje. We deden Kerst en ik genoot van mijn kinderen in de kerk. Dat Beleefde ik met hen en wist dat het goed was.
Anno 2016/Haarlem/Oud Katholiek:
Ik ervaar van binnen Kerst meer en meer. Dat het elke keer gaat om het Begin. Het is de kern van het/mijn leven die tot mij komt. Een kern die ook twijfel kent, soms bang is en dan weer open en betrokken leeft. Ik beleef Kerst meer van binnen. De boom en versieringen mogen van mij weg blijven. Versie die dagen nu graag met vriendschap en liefde. Het Weten heeft dan even vrijaf en de Beleving zit dieper.
Zalige Kerst gewenst.
Brigitte