Met Pinksteren sluiten we de Hoogfeesten in het kerkelijk jaar een beetje af en gaan we over tot de zoveelste zondag na … We gaan een beetje over tot de orde van de dag, alles weer een beetje bij het oude latend. Maar is dat ook zo?
Is er niet heel veel veranderd en komen we ooit weer terug bij het oude?
En zou je dat dan willen? Zou je niet liever iets geheel nieuws willen beleven?
In een geheel ander leefpatroon willen komen?
En is dan de wereld zoals die zich nu elke dag voor ons opent die wereld waarnaar je misschien, onwetend, toch een beetje hebt verlangd?
Allemaal vragen, zelden zoveel vraagtekens gezet in een openingszin.
Probeer daar maar eens een antwoord op te bedenken en als dat dan zo dadelijk gaat gebeuren, is dat antwoord dan voor ieder van jullie ook het antwoord dat je zelf zou geven? Ik hoop het niet, eerlijk gezegd.
Ik weet ook eigenlijk wel zeker dat ieder van ons een heel ander idee heeft bij het bedenken van een antwoord op die vragen. Als alles weer bij het oude zou zijn dan gaan we voorbij aan datgene dat gebeurd is in de afgelopen twee jaar, net of we die blaadjes uit onze agenda kunnen scheuren.
Neen, dat gaat niet. Iedereen heeft de afgelopen tijd zijn eigen leven geleid en daarin van alles meegemaakt. Afscheid moeten nemen van dierbaren. Moeten leren leven met beperkingen die soms ook best moeilijk te verwerken zijn. Ervaringen opgedaan waarvan je liever verschoond zou zijn gebleven maar die bepalend zijn voor jouw status nu in
het leven van alledag. Dan kan het onmogelijk zijn om alles weer bij het oude te krijgen. Het zal nooit meer hetzelfde zijn schreef ik al eerder.
Toch hebben wij een nieuwe zomer voor ons liggen en kunnen we weer zonder al te veel beperkingen alles doen wat we maar willen. Het is weer gezellig in de straten en op de terrassen. De dagen zijn weer lekker lang en we kunnen weer heerlijk naar buiten en genieten van het samenzijn met anderen, waar we minder afstand van hoeven te houden. Kortom, ondanks alles zijn er ook weer mogelijkheden om iets anders te gaan doen dan de laatste tijd gebruikelijk was.
Misschien is het ook wel Pinksteren in ons gewone leven. De deuren gaan weer open, we spreken elkaar weer en hopelijk verstaan we elkaar nu ook weer. We hebben een tijdje in vertwijfelde afzondering gezeten maar nu kunnen we er weer uit. Laten we dat dan ook maar doen. Laten we het vuur in onze samenleving weer eens lekker opstoken en elkaar aansporen tot wonderbaarlijke dingen, die het leven zo zinvol maken.
Heb ik nu al die vragen uit het begin van een antwoord voorzien? Dat had u ook niet verwacht hoop ik. Maar ik heb u misschien wel aan het denken gezet. Mooi dan is de geest uit de fles en zien we deze zomer wel wat we allemaal weer bereikt hebben. Alles weer bij het oude? Dat moet je ook niet willen.
Jan Sentveld