Als dit blad uitkomt, heeft het jaar nog maar een paar weken te gaan en, we komen er niet onder uit, de winter is in aantocht, in welke vorm dan ook. Dat betekent ook dat de Advent weer begint en omdat Kerstmis op maandag valt is de eerste Advent pas op 3 december. Verder is er geen verschil met andere
jaren. De tuincentra zijn al lang in kerstsfeer, hoe hou je dat zo lang vol, vraag ik me wel eens af. De eerste herfststorm ligt achter ons en de bomen zijn alweer kaal. Het hoort er allemaal bij.
Naarmate we ouder worden, krijgen we ook steeds meer gelegenheid na te gaan in hoeverre onze toekomstverwachtingen van ooit, gerealiseerd zijn en of het werkelijke resultaat tot tevredenheid aanleiding geeft. Da’s toch een lastige vraag, die niet zo snel te beantwoorden valt. Immers, we zijn nog niet klaar al weten we niet hoe lang we nog mogen werken aan dat resultaat. Wat, als we wel ineens klaar blijken te zijn? Wat had je dan eerder moeten doen om het antwoord voor jezelf positief te doen zijn? En als je nu vindt dat er nog wel iets bij kan, wat ga je dan doen om een positief antwoord te krijgen?
Welke exameneisen worden er eigenlijk gesteld om ons leven te beoordelen?
Ik moet dan altijd denken aan Mattheus 25, vers 14 tot en met 28, de parabel van de talenten. U kent die ongetwijfeld. Wat heb je gedaan met de talenten, die je hebt gekregen in je leven? Welk antwoord kun je zelf geven op die vraag en ben je zelf tevreden met dat antwoord? Durf je dat antwoord ook met anderen te delen? Dat laatste hoeft overigens niet hoor, als je jezelf een eerlijk antwoord geeft, kun je dat ook tegenover God geven, die is de enige die de vraag eens zal stellen hoewel Hij het antwoord al kent. Je moet het dus zelf geven. Is dat nou zo lastig?
Dat hangt er natuurlijk maar van af. Het zal niet meevallen als je zelf tot de conclusie komt dat er nog wel wat bij kan. Dat is niet gemakkelijk maar ook niet onmogelijk. Ik hoef hier niet aan te geven wat je dan zou moeten doen, dat hangt toch gewoon af van de talenten die je gekregen hebt, nietwaar.
Maar vergis je niet, daar zitten heel grote verschillen in. Daarom kunnen wij mensen elkaar in dat opzicht ook nooit beoordelen. Dat mogen we dus ook nooit. Je weet nooit met welke talenten de ander de wereld is ingestuurd. Je kunt luisteren naar de ander en proberen de ander te begrijpen. Als dat niet
lukt, mis jij misschien dat talent en ligt het onbegrip dus niet bij de ander maar bij jou. Daar had je nog niet aan gedacht.
Zie je nu wel dat het allemaal niet zo gemakkelijk is.
Jan Sentveld