Het was september 1980 toen in het Kerkelijk Centrum Poelpolder in Lisse een koor werd opgericht om de kerkdiensten op te luisteren en ik werd gevraagd.
Elke maandagavond werd er gerepeteerd en met Kerstmis hebben we voor het eerst gezongen. Daarna was het elke week feest, want zingen is een feest. Vanaf dat moment ben ik altijd lid geweest van een koor en toen wij lid werden van de Oud-Katholieke Kerk moesten wij eerst even wennen aan de net-iets-andere liederen en als het aantal koorleden te klein was, vulde ik de leegte op en zong mee. Toen de noodzaak kwam om meer te zingen, heb ik me graag aangesloten.
Maar dan komt het moment waarop de leeftijd mee gaat spelen en merk je soms dat je het niet meer redt om alle liederen voluit en geheel mee te zingen. Er stopten leden toen ze tachtig werden en die grens was ook al gepasseerd, wat moet je dan. Keuzes maken en dat is nu gebeurd. Op het Hoogfeest van Pasen heb ik pontificaal afscheid genomen van het kerkkoor. Ik kan terugkijken op een heel mooi afscheid, toegesproken door onze bisschop Dirk Jan Schoon en in de koffiekamer door Brigitte en Joep namens het kerkbestuur. Zingen, nu alleen nog als kerkganger vanuit de banken, dan valt het niet zo op als je iets even niet meer haalt en zingen zit toch in je hart, dat kun je blijven doen.
Valt er nu een leegte? Nou, neen. Ik blijf nog wel lezen en, zoals u leest en zolang het nog kan en nog gewaardeerd wordt, blijf ik ook nog mijn column schrijven. Dat laatste is wel een voorwaarde. Als u het niet meer leuk vindt, wil ik dat wel graag horen om dan ook een keuze te maken. Ik maak liever zelf een
keuze dan dat die keuze voor mij gemaakt wordt, daar wil ik niet op wachten.
U merkt het, het blijft een kwestie van keuzes maken, ons hele leven lang. Daar sta je niet altijd bij stil maar je doet het wel, elke dag weer. Soms kleine keuzes en soms hele grote. Sommige keuzes worden weloverwogen gemaakt en andere heel spontaan, van het ene op het andere moment, omdat de mogelijkheid om te kiezen zich plotseling voordoet, maar soms moet en kun je er langer over
nadenken.
Ik zou willen dat sommige politici ook iets langer en dieper zouden nadenken voordat zij een beslissing nemen. Door ondoordachte uitspraken en beslissingen wordt de wereld de laatste tijd in een moeilijke positie gebracht en dat is helemaal nergens voor nodig. Denk iets langer na en luister naar andere mensen die soms een veel betere oplossing hebben voor iets en maak geen oorlog maar schep vrede en ga daarbij niet steeds uit van je vermeende eigen gelijk. Denk na en maak de goede keuze.
Jan Sentveld