Het was zondag 25 mei 2001 toen wij voor het eerst op bezoek waren bij onze zoon, die zich in Amerika had gevestigd, en die dag gingen wij samen naar New York. Wij wilden een bezoek brengen aan de Twin Towers maar de top was gehuld in wolken en er was dus geen uitzicht. “Dat komt later nog wel eens”, was onze conclusie en we gingen verder de stad verkennen. Maar toen kwam 9/11 en die dag keken wij in grote spanning naar de beelden. Gelukkig belde onze zoon spoedig om te vertellen dat het hem goed ging maar dat iedereen volkomen in de war was omdat ze allemaal wel ergens een familielid of kennis hadden, die daar zou kunnen zijn en door de grote verbijstering en onzekerheid, die het hele volk en de hele wereld daarbij, bezig hield.
Nadien hebben we diverse bezoeken gebracht aan Ground Zero, zoals de plek was gaan heten en aan St. Paul’s Chapel, die wereldberoemd was geworden en zo’n belangrijke rol heeft gespeeld in die dagen. Door de jaren heen hebben wij de ontwikkelingen gevolgd en hebben wij de bouwput zien groeien tot een indrukwekkend herinneringspunt waar zich langzaamaan een nieuwe toren bovenuit verhief, The Freedom Tower, later One World Trade Center genoemd. De laatste keer dat wij er waren, was de toren bijna voltooid maar nog steeds werd er gebouwd.
Dit jaar op Koningsdag hebben wij wederom met zijn drietjes een bezoek gebracht aan deze plek, die nu is omgevormd tot een waardig herdenkingsmonument. Nu gingen we wel met de lift in één keer naar de 102e verdieping van de toren die 1776 voet hoog is, naar het jaar waarin de Verenigde Staten werden gesticht. Het uitzicht vanaf die hoogte is formidabel al zijn de foto’s niet van de beste kwaliteit omdat het toch een beetje nevelig was. Daarna bezochten wij het museum, waarin alle herinneringen aan 9/11 te zien zijn met film, restanten uit het oude gebouw, foto’s en krantenberichten en het afroepen van de namen van de bijna drieduizend mensen die zijn omgekomen, zoals elk jaar weer gebeurd op 11 september, op de herinneringsdag.
Als we ons de werking van de Heilige Geest willen voorstellen, zouden we de geschiedenis van 9/11 in herinnering kunnen nemen. Wat er toen allemaal is gebeurd, de ellende die over de wereld is uitgestort en de enorme wilskracht die is getoond om dit niet het laatste woord te geven maar om je er boven uit te werken. Wij laten ons niet kisten, we zullen laten zien dat wij als één volk kunnen vechten tegen deze barbaarse aanvallen op onze cultuur en op ons bestaan. Die kracht, die spirit, die heeft ons altijd verwonderd. Diezelfde geest verwacht ik nu ook met Pinksteren weer over ons te doen komen, waardoor wij in staat gesteld worden om alle weerbarstigheden van ons dagelijkse bestaan het hoofd te kunnen bieden. Veni Sancte Spiritus.
Jan Sentveld