Het thema van deze uitgave is verandering (nieuwsbrief, red.). In deze herfsttijd gaat het natuurlijke schoon van de zomer van 2017 verkleuren en zelfs vervallen. Het gaat het proces in van de jaargetijden en uiteindelijk vormt het groen van de zomer de voeding voor de volgende zomer. Als je straks goed kijkt, dan zie je de knoppen van de nieuwe lente al aan de takken zitten, nog heel klein maar ze zijn aanwezig. Er wordt aan de nieuwe toekomst gewerkt. Eerst krijgen we de kaalte van de winter maar, en we weten het allemaal, de toekomst ziet er weer kleurig uit. We zitten dus in een permanente verandering, we kunnen daar ook niet buiten en, als je er even over nadenkt, wat is daar mis mee? We zijn allemaal onderdeel van dat natuurlijke proces.
Wij waren een paar dagen op vakantie en bezochten o.a. het Museum voor Religieuze Kunst in Uden. Er werd behoorlijk verbouwd maar dat gedeelte van het museum dat open was, toonde mooie beelden. Opvallend in dat Brabantse museum was de aanwezigheid van tamelijk veel afbeeldingen van Anna-te-Drieën. Dat herinnerde mij aan een verhaal dat ik eens heb geschreven in De Schakel in de zomer van 2012. Dat ging over Sint-Anna-te-Drieën naar een beeld uit een kerk in Sint-Truiden in België.
Het beeld dat wij nu zagen was rijk beschilderd en dus veel mooier en nu blijkt dat er omstreeks 1500 heel veel van deze afbeeldingen zijn gemaakt. Dit beeld is gemaakt door een kunstenaarsgroep door de Meester van Koudewater, van het klooster van de Birgittinessen te Rosmalen, dat in de vijftiende eeuw werd gesticht.
Op mijn vraag in 2012 of er een reden is waarom in onze kerk geen Sint-Anna-te-Drieën is, heb ik eigenlijk nooit antwoord gekregen. Ik ben ervan overtuigd dat er ergens zo’n beeld beschikbaar moet zijn en het lijkt mij een mooie gedachte om zo’n beeld ook in de parochie van St. Anna en Maria te hebben. En dan mag het best rond 1490 gemaakt zijn.
Jan Sentveld